අපයෝජකයා.......

{ Saturday, September 17, 2011 දින ඉන්දික විසින් ලියන ලදී. }



සදුදා…කාර්ය බහුල සතියක ආරම්භය. වෙලාව උදේ අටට විතර ඇති.
කාන්තා පොලිස් නිළධාරීන් දෙන්නෙක් එක්ක තරුණ ගෑණු ළමයෙක් වාට්ටුවට ආව.
“කෝ දෙන්න බලන්න ටිකට් එක”
හ්ම්…ටිකට් එකයි, MLEF(Medico leagle ExaminationForm) එකයි දෙකම ලැබුන. ඔය MLEF එක කියන්නෙ නීතිමය කටයුත්තකට රෝහලත් එක්ක බැඳීම හදාගන්න ලිංක් එකක් ඒ කියන්නෙ රෝහලේ අධිකරණ වෛද්‍ය නිළධාරීවරයට රෝගියා පරීක්ෂාකරල පුරවන්න තියෙන ෆෝම් එකක්. රෝගියා අධිකරනයක් හමුවට යනවනම් යම්කිසි හේතුවකට මෙන්න මේ MLEF එක තමයි අධිකරනය ඉල්ලන්නෙ..රෝගියාගෙන් හෙම නෙවෙයි හොඳඳ..ඒක ඉල්ලන්නෙ රෝහලේ අධිකරන වෛද්‍ය නිළධාරියාගෙන් උසාවි නියෝගයක් මගින්.
කතාවෙන් කතාවෙන් වාහනේ පාරෙන් පිට පැන්නනේ…ඔන්න ආයෙ පාරට!!
“මිස් අපි මෙයාව වෛද්‍ය පරීක්ෂනයකට තමයි ඇඩ්මිට් කරන්නෙ”
“හොඳයි..ඔබතුමීල කවුරුත් ආරක්ෂාවට ඉන්නවද?”
“ඔවු මිස්. අපිදෙන්න ඉන්නම්”
“හොඳයි..වාඩිවෙලා ඉන්න”
දිලුක්ෂි වයස 20ක ළමයෙක්.දූෂණයකට ලක්වෙලාද කියල බලන්න තමයි ඇතුලත් කරල තියෙන්නෙ පොළීසියෙන්.
“දිලුක්ෂි, ඔයාට කොහොමද? බයෙන්ද ඉන්නෙ?”
“නෑ මිස්, බය නෑ මම…”
“ඔවුනෙ මොකට බයවෙන්නද, ඔය ගාඩ් එකට දෙන්නෙක්ම ඉන්නෙ නේද?”
කෙල්ලගෙ ඇස්වලට කඳුලු උනපු නිසා මම කතාව එතනින් නැවැත්තුව..
හැබැයි පස්සෙ මෙයාට උපදේශණයක්(Councelling) දෙන්න ඕන කියල හිතාගෙන!
ඔන්න ඉතින් දිලුක්ෂිව වෛද්‍ය පරීක්ෂණයට ගත්ත. එතෙන්දි දිලුක්ෂිගෙ ඇඟේ බාහිර තුවාල, සීරීම් තැලීම් වගේ මොකුත් දකින්නට තිබුනේ නැහැ.
වාසනාවට වගේ දිලුක්ෂිට වෙන කිසිම කරදරයක් වෙලා නැහැයි කියල තමයි වෛද්‍ය වරයාගෙ නිගමනය වුනෙත්!
අවසානෙදි දිලුක්ෂිගෙ මූණ පුරා අහිංසක හිනාවක් ඇඳුනෙ අපේ හිත් වලටත් සහනයක් මෝදුකරමින්.
දිලුක්ෂිගෙ අම්ම රට ගියෙ එයාල වැටිල හිටපු දුප්පත්කමේ අගාධයෙන් ගැලැවෙන්න හිතාගෙනයි. දිලුක්ෂිගෙ තාත්තත් මත්පැන් වලට ඇබ්බැහි නොවිච්ච අහිංසක මනුස්සයෙක් හින්ද අම්ම රටගියාට දිලුක්ෂිල තනිවුනේ නෑ. එයාගෙම වචන වලින් කීවොත් අපේ තාත්තා අපිට පණ වාගෙ ආදරෙයි කියලයි දිලුක්ෂි අපි එක්කලත් කිවුවෙ.
හැමදාම වගේ රෑට දිලුක්ෂි පාඩම් කරනකොට කිරි කෝප්පයක් තාත්ත හදල දෙනවලු.මේ කියන දවසෙ තාත්ත හදල දුන්න කිරි කෝප්පෙ ලාවට වගේ අමුතු රසක් දැනුනත් වැඩි ගානක් නැතුව බීල දැම්ම කියල දිලුක්ෂි කිවුව, එයා හිතුවලු කහට පොඩ්ඩක් වැඩිවෙන්න ඇති කියල.
……………….එතනින් එහාට එයාට මතක ඇස් පියවෙන තරම් තද නිඳිමතක් ආපු බව විතරයිලු……………………………………………..උදේ නැඟිටිද්දි , මේ අහිංසක ගෑණු ළමයගෙ ඇඳුම් ගලවල දාලලු තිබුනෙ. චීත්තයකුත් පොරවල තිබුනලු…
කළබල වෙච්චි දිලුක්ෂි එයාගෙ ඇඳුම් ඇඳගෙන බලනකොට මේසෙඋඩ ලියුම් කෑල්ලක් තියෙනවලු.
….ඒක ලියල තියෙන්නෙ දිලුක්ෂිගෙ තාත්ත, තාත්ත අම්මට ලියන විදියටලු ලියල තිබුනෙ. ඒත් දිලුක්ෂි කියන්නෙ ඒකෙ එයාගෙ නම දාල තිබුනලු…ඊටත් වඩා ඒ කෙ තිබුනෙ අමු තිත්ත කුණුහරප කියලයි දිලුක්ෂි කිවුවෙ.
මේ කතාවකියනකොටත් එයා මේ සිද්ධියෙන් කොච්චර පීඩනයට පත් වෙලා හිටියද කියල මූනෙන්, හැසිරීම් වලින් පෙනුන.
“ඉතින් ලියුම දැක්කම ඔයා මොකද කළේ”
“මම හොඳටම බය වුනා මිසී, මම ඉක්මනටම 119 ට කතා කරලවිස්තරේ කීව”
පුංචි වුනත්දිලුක්ෂි තැනට සුදුසු විදියට හසුරවාගන්න පුලුවන් නුවණක් තියෙන ළමයෙක්.
ඉතින් එතනින් තමයි මෙයා රෝහල දක්වා එන ගමන ආවෙ.
දිලුක්ෂිගෙ තාත්ත පොලීසියට ගෙනාවම තවත් කරුණු කාරණා හොයාගන්න පොළිසියෙ මහත්තුරුන්ට පුලුවන් වෙලා තියෙනව. අම්ම රටගියාම තාත්තට ඇතිවෙච්චි ලිංගිකපීඩනය දරාගන්නම බැරි වුනාලු. ඉතින් ඒකට කළේ නිදිපෙති දියකරල කිරි වීදුරුවක් හදල දුන්නලු දුවට…තමන්ගෙම ලේ මස් වලින් හැදුන දුවගෙන් තමන්ගෙ ආශාවන් සපුරගන්න තරම් මේ තාත්ත කියන මනුස්සය අමනුස්සයෙක් වෙලා තිබුන.දෙවි පිහිටෙන් ලොකු කරදරයක් නොවුනට දිලුක්ෂිගෙ නුවණක්කාර තීරණය නොවෙන්නට ඊළඟ දවසෙ මොනව වෙයිද කියල කවුද දන්නෙ?
ඉතින් යාලුවනේ ඔන්න ඕකයි අද කතාව!
ආදරණිය අම්මේ,…කාසි හොයන්නට දුරු රට යන්ට කළියෙන් කොච්චර බැරෑරුම් විදියට ජීවිතේ ගැන හිතන්න ඕනෙද කියන එකයි මේ සිද්ධියෙන් ඔයාලට ගන්න තියෙන ආදර්ශය,,…….,,….,,…..

පවුකාර අම්මා....

{ Monday, September 05, 2011 දින ඉන්දික විසින් ලියන ලදී. }


අම්මෝ...අනේ බඩ රිදෙනවා...ආයි.......
අනේ බුදු මිසී මාව බේරගන්න..අනේ...
"ගේන්න ගේන්න ඔය දරුවව ඉක්මනට...කෝ කෝ..ඔය ඇඳට ගන්න"
"අනේ බලන්න මිස් මේ ට්‍රොලිය හැමතැනමත් එක්ක ලේ...පවු අප්පා..."
පුංචි දැරිවියක්...වයස අවුරුදු 16 යි
නම...... නිෂානි
"කෝ මේ දරුවගෙ බාරකාරයො?..."
"මම මෙයාගෙ අම්ම මිසී..."
"මොකද උනේ? වැටුනද?.....""පොඩි මිස් ඉක්මනට ඩොක්ටර්ට කියන්න...බලන්න ලෑස්තිකරන්න මෙයාව"
"නෑ මිසී වැටුනෙ නෑ...මාස් ලේ යනව වැඩියි...ඒකයි ගෙනාවෙ!!"
"හ්ම්...හොඳයි, ඔය අම්ම වාඩි වෙලා ඉන්නකෝ එළියෙන්"

තරමක් විවේකීව ...වාට්ටුව තිබුන සති අන්තයක තමයි නිෂානි වාට්ටුවට ගෙනාවෙ. යෝනි මාර්ගයෙන් ලොකු රුධිර වහනයකුත් එක්ක, වේදනාවෙන් කෑ ගගහ තමයි ලෙඩා හිටියෙ.

අම්මල නම් කිවුවෙ මාස් ශිද්ධිය හැදිල ලේ නවතින්නෙ නැතුව දුවව ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනාව කියල.
ඒත් ලෙඩාව පරීක්ෂා කළාම එයා ගබ්සාවක් කරගෙනයි කියල සැකයකුයි මතුවුනේ..

"මිස්..මේ ලෙඩාගෙ HCG එකක් බලමුද?"
"හොඳයි ඩොක්ටර්"
ඔය බලන්න කිවුවෙ ලෙඩාගෙ මුත්‍රා වල HCG ( human chorionic gonadotropin) කියන හෝමෝනය තියනවද කියලයි. එයාට දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්නවනම් මේ පරීක්ෂණය Positive වෙනව.
"ඩොක්ටර් HCG Positive, !! Septic Abortion එකක් වත්ද?"
"ඔවු ඔවු...එහෙම තමයි...අපි ඉක්මනට Theater ගමු, පොඩ්ඩක් මේ ළමයගෙ අම්මගෙන් විස්තර අහල බලමුද?"

"අම්මා...මේ දරුව ඉස්කෝලෙ යනවද?"
"යනව මිසී..."
"කීයෙද ඉන්නෙ?"
"එකොලහෙ පන්තියෙ"
"අම්ම මට ඇත්ත කියන්න...මොකද උනේ"
"අනේ නෝනො ඇත්තමයි කිවුවෙ...මාස් ලේ......................"
ඔය වෙලාවට තමයි අර රතුකට්ටද මොකක්ද එක පනින්න ආසන්න තත්වෙට එන්නෙ..
" මේ ළමය ජීවත් වෙනව දකින්න ඕනෙද..තමුන්ලට?,ම්ම්ම්...ළමයගෙ ජීවිතේ අනතුරේ තියෙන්නෙ, ඇත්ත නොකීවොත් අපිට නම් වගකීමක් ගන්න බැහැ"

හැබැයි මේ වෙනකොටත් නිෂානිව ඔපරේෂන් එකට ශල්‍යාගාරයට යවලයි තිබුනෙ...ඒ ERPC(Evacuation of Retained Products of Conception) කියන ශල්‍යකර්මය කරන්න.ඔය කට්ටිය කියන්නෙ "බඩ හෝදනවයි" කියල.
ඔන්න එහෙම කීවම නම් අර මනුස්සය බය වුනා..
"අනේ නෝනා මම බයටයි කීවෙ නැත්තෙ..අයියෝ..මගෙ දරුවට අමාරුද?"
" දැන් අඩුවෙයි ඔපරේෂන් කාමරේට යවලයි ඉන්නෙ...මට කියන්න ඔයාල මොකද කරගත්තෙ කියල, මොකද මේ දරුවට බෙහෙත් දෙන්න ඒ දේවල් වැදගත් වෙනව"
"අනේ මිසී, මෙයාට කරදරයක් වුනා...මෙයාගෙම බාප්පගෙන්...අපි ඉතින් දැන ගත්ත ගමන් ඉවරයක් කරල දැම්ම"
"ඉවරයක් කරල දැම්ම...අම්මගෙ මුණුපුරාවනේ නේ...ද?,හරි ෂෝක්...තව ඩිංගෙන් දුවවයි මුණුපුරායි දෙන්නම ඉවරයක් වෙනව"
"කොහෙන්ද ඔය ඉවරයක් කරල දැම්මෙ..කවුද කළේ?"
"******** තමයි ඒ වෙද මහත්තය ඉන්නෙ...අපිට කිවුව මොනව වුනත් ඉස්පිරිතාලෙ යන්න එපා, දවසකින් විතර ලේ යන එක නවතී කියල."
"ෆුහ්.ඉතින් මෙහෙ ආවෙ?"
"අනේ අපි දවසක් බැලුව මිසී, එන්න එන්න ලේ වැඩිවුනා....ඒකයි ආවෙ..:"
"මදැයි, හොඳ වෙලාවට තමුන්ල දරුවව අරන් ආවෙ"

ඉතින් ශල්‍යකර්මයෙන් පස්සෙ නිෂානිව වාට්ටුවට ගෙනාව. බොහොම අහිංසක පෙනුම තියෙන පොඩි දරුවෙක්.

නීතියෙ විදියට නිෂානි බාල වයස්කාරයෙක් හින්ද, සම්පූරණ වැරද්ද අර බාප්ප කියන කාළකන්නි මිනිහට පැටවෙනව.
ඇයි මිනීමැරුමක වගකීම , අර අවාසනාවන්ත අම්මටත් පැටවෙනව නේ!!
කොහොම වෙතත්...පොළිසියට මේ සිද්ධිය රෝහලෙන්ම දැනුම් දෙනවනේ....
නිෂානි රෝහලෙන් යන්නත් කළින්ම අර නරුම බාප්පගෙ දෑතට මාන්චු වැටුන එක අහන්න අපි වාසනාවන්ත වුනා!!
ඉතින්...පසුව ආරන්චි වෙච්චි තොරතුරු අනුව අම්මත්, මේ සම්බන්දෙට කැමැත්ත දීල තිබුනයි කියලයි ඇහුනේ..
තමන්ගෙ ආරක්ෂාවට, ඇස් දෙක වගේ ආදරේ, අම්ම....තමන්ගෙ දුවව මේ වගේ තත්වයට දැම්මනම්..තවත් ඒ ගැන කුමන කතාද...නේ ද?
වැටත් නියරත් ගොයම් කා නම්- කාට පවසම් ඒ අමාරුව..!!

(මේකත් මගේ යෙහෙළියකගේ අත්දැකීමක්...පහසුවට මේ විදියට සටහන් කළා..)

හොඹු රෙපෙයාර් කරනු ලැබේ.....

{ Friday, September 02, 2011 දින ඉන්දික විසින් ලියන ලදී. }

ටිකක් විතර කාර්ය බහුල වෙලාවක්...උදේ නවය කියන්නෙ. වේගෙන් ආපු තුන් සක රියක් සර්ජිකල් වාට්ටුවෙ දොරකඩ නැවැත්තුව...
කලන්තෙ හැදිල වගේ...අමාරුවෙන් වත්තම් කරගෙන වාට්ටුවට ගෙනාවෙ,
තරුණ ගැහැණු ළමයෙක්....මූණට ලේන්සුවක් තියාගෙන...ලේ පෙරෙනව....
"මොකද වුනේ"
කෝ බලමු..
ලේන්සුව අයින් කළා....
මූණ සෑහෙන්න තුවාල වෙලා....
"කොහොමද මේක උනේ...?"
මේ ළමය බස් එකට නඟිනකොට ඇදන් වැටුන මිසී.....මම පාක් එකේ හිටියෙ...ඉතින් වීල් එකට දාගෙන ආව!
"බස් එක ඇද්දුවද මෙයා නඟිනකොට?"
නෑ නෑ..නිකම්ම වැටුනෙ..නවත්තල තිබුන බස් එක....ෆුට් බෝඩ් එකේ කට වැදුන
............................................
කොහොමින් කොහොම හරි තුවාලෙ තත්වය වාට්ටුවෙ මැහුම් දාන්න බැරි තරමටම ලොකුයි...
තොල සෑහෙන්න තුවාල වෙලා තිබුන...දතකුත් කැඩිල ඉස්සරහ..
"මිස් ...මෙයාව තියටර් යවන්න ලෑස්ති කරන්න.."
ඒ වාට්ටු බාර වෛද්‍යවරයගෙ දැනුම්දීම....ශල්‍යාගාරයෙන් ප්‍රතිසංස්කරනය කරපු අලුත් තොල්පටත් එක්ක මෙයා වාට්ටුවට ගෙනාවෙ පැය දෙක තුනකට පස්සෙ..
"දැන් කොහොමද ඔයාට?"
"රිදෙනව මිස්..ගොඩක් තුවාල වෙලාද මූණ? ...අනේ දතකුත් කැඩිල..."
"ඔවු ටිකක් තුවාලයි...දත නම් පස්සෙ හදාගමු ඩෙන්ටල් යවන්නම් ඔයාව, තුවාල සනීප වුනාම"
"ඔය කොහෙ යන්න ගිහිල්ලද වැටුනෙ?"
"ක්ලාස් යන්න ගියෙ මිස්, මම මේ සැරේ ඒ ලෙවෙල්ස් කරනව"
"මොනා වෙලාද ඉතින් වැටුනෙ...බස් එක ඇද්දුවද නගින්න කළින්"
මෙන්න මේ ළමය ඇඹරෙනව...කියන්නෙ නැතුව....
"කියන්න දරුවො...කවුරු හරි ගැහුවද, නැත්නම් තල්ලුකළාද ඔයාව?..."
"නෑ මිස් ලිස්සල ගිහින් වැටුනෙ"
"හ්ම්...දැන් ගෙදරින් එනවද..?."
"ඔවු..තාත්තල එළියෙ ඉන්නව.....අනේ මිස් ..තාත්ත බනිනව මට..."
"ඒ මොකද ඒ...හ්ම්..දැන් හාන්සිවෙලා ඉන්න....මම කතා කරන්නම් එයාලට.."
මම රුවන්තිගෙ දෙමාපියො ඉන්නවද කියල බැලුව...සරමක් ඇඳගත්තු ටිකක් ගැමි පෙනුමක් තිබුන ජෝඩුවක් විතරයි එළියෙ හිටියෙ.."
ආ...අපේ තුවාල කාරිගෙ නම රුවන්ති. ඒක කියන්න බැරිවුනා නෙව කලිං....
මෙයාල නම් මේ ළමයගෙ අම්මල වෙන්න බෑ...ටිකක් පොෂ් ෆැමිලි එකක වෙන්න ඕන මේ කෙල්ල නම්...අඳින පළඳින විදියට නම්...
"ම්ම්ම්ම්...රුවන්තිගෙ අම්මල කවුද?...රුවන්තිගේ....."
අපි තමයි මිසී..... අර සරම් ඇඳපු තාත්තයි, අම්මයි දුවගෙන ආව...
"ඔයාල එන්නකො, පොඩ්ඩක් කතාකරන්න ඕන...."
වාඩිවෙන්නකො....ඉතින් රුවන්තිගෙ කටේ තුවාලෙ ටිකක් ලොකුයි..අපි ඔපරේෂන් කාමරේට යවල තමයි මහල ගෙනාවෙ....
"අනේ මිසී...දරුවගේ මූනෙ කැළල් හෙම හිටීද දන්නෑ...දතකුත් කැඩිල"
ඒ රුවන්තිගෙ අම්ම..
"මේකයි අම්ම, පොඩිවට කැළලක් හිටීවි..නැහැයිම කියන්න බෑ...මොකද මැහුම් දහයකටත් වඩා දාල තියෙනවනේ. දත නම් හදාගන්න අපි උදවු කරන්නම්කෝ, ඩෙන්ටල් එකට යවල...
හැබැයි ඉතිං ඔය කැළල් උනත් දැන් සෑහෙන්න මකන්න පුලුවන් ප්ලාස්ටික් සර්ජරි කියල එකකින්...හැබැයි ඉතින් අපේ රෝහලේ නම් එහෙම පහසුකම් නෑ...
කෝකටත් ඉස්සෙල්ල මේ තුවාල සනීප කරගෙන ඉමුකො..."
"මම ඔයාලට කතාකලේ රුවන්තිට දැන් තද ආහාර කන්න අමාරු වෙයි තුවාල හින්ද, ඉතින් සුප් වර්ග, කැඳ, යෝගට්, ජෙලි වගේ දේවල් ගෙනල්ල දෙන්න වේවි ඔයාලට..."
"හ්ම්...... ඒක නෙවෙයි....මොකද මේ තාත්ත රුවන්තිට බනිනව කිවුවෙ ආ...කෙල්ල බය වෙලා ඉන්නෙ?"
මම එහෙම ඇහුවෙ හිනාවකුත් මූනෙ තියාගෙන, චෝදනාවක් කරන විදියට හෙම නෙවෙයි..සුහද විදියට!!
"අනේ නෑ මිසී, මම ඔය ළමයට කිවුව ඔය ඇඳුම අඳිනකොටම..."
ඇඳුම......තාත්ත එහෙම කියනකොටයි මට රුවන්ති තුවාල වෙලා ගෙනෙනකොට ඇඳන් හිටපු ඇඳුම මතක් වුනේ...
ඒක අර කොට සායක්...ඇඟටම හිර වෙච්චි...
මෙයා මේ සාය ඇඳල බස් එකට නඟින්න යනකොට කකුල උස්සගන්න බැරුව තමයි එතකොට වැටෙන්න ඇත්තෙ....
අනේ මන්ද...ලස්සනට අඳින ඇඳුම නිසා ..ලොකු වේදනාවකුත් එක්කම...මකන්න බැරි කැළලකුත්.......
"අනේමිසී, බලන්න, කකුලක් උස්සගන්න බෑ...කොරවක්ක යන්නැහෙ යනකොටම මං කිවුව අපේ කෙළිට..මොකක් හරි කොරගන්නෙ නැතුව වෙන එකක් ඇඳන් යන්න කියල...
එතකොට කියල ගියෙ, තාත්තල දන්නවයැ...අලුත් පැසොං...කියල...ඔය කොරගත්තෙ පැසොං එක..."
අහිංසක තාත්ත තවත් කියවනව....
තරහ නැතුවයැ..මූනෙ කැළලක් තියෙන කෙල්ලෙක්ව, දීග දෙන්න වද විඳින්න වෙන්නෙත් තාත්තලට අම්මලටම නෙව!
මට මතක් උනේ මෙන්න මේක..
සල්ලි දීල ගවුම මැහුවෙ- ඇඳගෙන යන්න...
අල්ලි දෙකක් වත් දුර බෑ- අඩිය තියන්න......
ඇඟට හිරට මහල තදට- ඇඳල බලන්න...
අඳින්න මිනි ගවුම අඳින්න....
ඔවු ...ඔවු..අඳින්න..අඳින්න..අපි ඉන්නව තැලිච්ච හොඹු රෙපෙයාර් කරන්න.........!!

(මේ කතාවත් මගේ යෙහෙලියකගේ අත්දැකීමක්.අපේ රෝහලේම....ලෙහෙසියට මම ලියන විදියම පාවෙච්චි කළා. )